ગુજરાતી સાહિત્ય

અનંત વ્યાસ

અર્થના કુંડાળાંમાં અટવાય છે,
શબ્દ રોજેરોજ ગોથાં ખાય છે.

જે ખરેખર બ્હારથી દેખાય છે,
એ કશે ના હોય છે, ના થાય છે.

તું કહે છે એટલે માની લઉં,
તું કહે છે એ હંમેશા થાય છે.

કોણ જાણે શું હવે દઈને જશે?
આ દશા સુખ-ચેન તો લઈ જાય છે.

આંસુઓએ બેધડક પૂછી લીધું!
એ જ રસ્તે કાં ફરીથી જાય છે?

બહુ ભરોસો રાખશો ના વાત પર,
જિંદગી નામે અહીં અફવા ય છે.

આવવા જેવું જ ન્હોતું અહીં સુધી,
એ અહીં આવ્યા પછી સમજાય છે.

હું બીજું તો શું કહું એના વિશે?
ખોટ છે, ને ખોટ તો વરતાય છે.
 
-હિમલ પંડ્યા
 

સ્વરઃ અનંત વ્યાસ
સ્વરાંકન : અનંત વ્યાસ

ડો ભરત પટેલ

પ્રશ્ન છું હું, જવાબ જેવા એ
સાવ ખુલ્લી કિતાબ જેવા એ

ટેરવાંનો એ સ્પર્શ વર્જિત છે,
ઓસ ભીના ગુલાબ જેવા એ

જીવ લગ કેફની અસર પહોંચી,
ખૂબ જૂની શરાબ જેવા એ

કોઈ અત્તરની શું ગરજ એને
મઘ મઘે ફૂલછાબ જેવા એ

એમનું નૂર છે સતત રોશન
ના કહું માહતાબ જેવા એ !

– ભાર્ગવ ઠાકર 

સ્વર : ડો. ભરત પટેલ
સ્વરાંકન : ડો. ભરત પટેલ

થઈ શકે તો બસ ઉથલપાથલ કરો,
વનને વસ્તી શહેરને જંગલ કરો;
હો શીદને પત્થર ઉપાડો છો તમે,
પાંપણો ઉંચકો અને ઘાયલ કરો.
જયાં નિરંતર કોઈ નો પગરવ હશે
ત્યાં પ્રતિક્ષા નો સતત ઉત્સવ હશે
 
 

લાગણીની વ્યગ્રતા છે ટેરવાં.
બંધ દ્વારો ની વ્યથા છે ટેરવાં

શક્યતા સંબંધ ની એમાં હશે
એક બારી ની જગા છે ટેરવાં

આંખ માં ભીનાશ જે ઉભરી હતી
એ બધીએ પી ગયાં છે ટેરવાં

ભેદ જ્યાં જાણ્યો હથેળી નો પછી
સાવ મૂંગા થઈ ગયાં છે ટેરવાં

-કૈલાસ પંડિત

 
સ્વર: શેખર સેન
સંગીત : ગૌરાંગ વ્યાસ
 
 

લખ રે જોજન કેરા આકાશી ગોખલે,
માડી તારો દીવડો જલે.
એનાં રે અજવાળાં જગમાં ઢળે;
માડી તારો દીવડો જલે.

ઝૂલે રે વિરાટ હિંડોળા ખાટ,
રાતડીએ પાથરી તેજની બિછાત;
જગનાં તિમિર તો ટળે,
માડી તારો દીવડો જલે.

નીલાંબરી અંબર તારાઓના ઝૂલે ઝુમ્મર,
જગદંબા ગરબે ઘૂમે અવનિને ઉંબર;
કોણ રે કળ્યું એ કળે,
માડી તારો દીવડો જલે.

વાઘને વાહન વિરજી વાઘેશ્વરી,
રંગતાળી દઈ ઘૂમે રંગમાં રાસેશ્વરી;
ભક્તોની ભક્તિ ફળે.
માડી તારો દીવડો જલે.
 
-અવિનાશ વ્યાસ

 
સ્વરાંકન: ગૌરાંગ વ્યાસ
સ્વર: પ્રહર વોરા

આભને ઝરૂખે માડી તારો દીવડો પ્રગટાવ્યો
હું તો સૈયર સંગે ગરબે ઘુમતી..

શ્રીફળ વધેરું માડી કંકુ ઉડાવું
મઘમઘતા માડી તને ફૂલડા ચઢાવું

તારી ભકિતનો રંગ એવો લાગ્યો..
આભને ઝરૂખે..

આશા કેરા સાથિયા પૂર્યા મેં તો આજે
ઘુંઘરુ ને ઘંટા માડી ઢોલ રે બાજે

શ્રધ્ધા કેરો દીપ મેં તો પ્રગટાવ્યો
આભને ઝરૂખે…

પૂજા કરું હું માડી પરદેશે તારી
શમણાં ઉછેરું તારા પર જાઉં વારી

મનની અટારીએ પવન કેવો આવ્યો
આભને ઝરૂખે…
 
-ભરત વૈદ્ય
 
સ્વર: ધૈર્ય માંકડ
સંગીત : મેહુલ સુરતી