ગુજરાતી સાહિત્ય

કલ્પક ગાંધી

તારો  વિચાર બારીના  પડદે  ઝૂલી  ગયો,
દૃશ્યોનો ભેદ એ  પછી દરિયે  ડૂબી  ગયો.

બે ડાળી વચ્ચે જાણે કે  તડકો  ગુલાબ છે,
મોસમનો  રંગ  કેટલો મીઠ્ઠો  બની  ગયો !

પથ્થરની    જેમ  હાંફતા પીળા  શહેરમાં,
મારા સમયના  મોરનો ટહુકો  તૂટી  ગયો.

આકાશ  આમતેમ   વીખરાઈ  જાય પણ,
એકાદ   સૂર્ય  ઊગવું  આજે  ભૂલી   ગયો.

એકાંતનો  પરિચય    કૈં  એ   રીતે   થયો,
સૂનકાર તારી યાદની જેમ જ ઊગી ગયો !

– શ્યામ સાધુ

સ્વર : કલ્પક ગાંધી
સ્વરાંકન : કલ્પક ગાંધી