ગુજરાતી સાહિત્ય

બાઈ એક ત્રાજવડાં ત્રોફણહારી આવી રે,
ત્રોફાવો રૂડાં ત્રાજવાં હો જી
છૂંદાવો આછાં છૂંદણાં હો જી.

બાઈ! એ તો નીલુડા નીલુડા રંગ લાવી રે ,
ત્રોફાવો નીલાં ત્રાજવાં હો જી
છૂંદાવો ઘાટાં છૂંદણાં હો જી!

નાની એવી કુરડી ને માંહી ઘોળ્યા દરિયા;
બાઈ! એણે કમખામાં સોય તો સંતાડી રે.
પાલવ ઊંચા નો કર્યા હો જી. – બાઈ ! એક

આભને ઉરેથી એણે આઘી કરી ઓઢણી,
બાઈ! એણે નવ લાખ ટીબકી બતાડી રે;
કીધું કે આ મેં ત્રોફિયા હો જી. – બાઈ ! એક

રામને રુદેથી એણે કોરે કરી પાંભરી,
બાઈ! એણે કીરતિની વેલિડયું ઝંઝેડી રે
કીધું કે આ મેં ત્રોફિયાં હો જી. – બાઈ ! એક

ભર રે નીંદરમાં સૂતેલા ભરથરી,
બાઈ! એના લલાટેથી લટડી ખસેડી રે
કીધું કે આ મેં ત્રોફિયાં હો જી. – બાઈ ! એક.

પીઠ તો ઉઘાડી એણે જોગી ગોપીચંદની
બાઈ! એની જનેતાને આંસુડે ઝરડેલી રે
કીધું કે આ મેં ત્રોફિક્યાં હો જી. — બાઈ ! એક

મનડાં મોહાણાં મારાં, દલડાં લોભાણાં ને,
બાઈ! મેં તો કાયાને કીધલ ત્યાં ઉઘાડી રે,
લાડુડા એણે મૂકિયા હો જી. – બાઈ ! એક

સુરતા’ રહી નૈ મારી, સૂતી હું તો લે’ર માં
બાઈ! એણે સૌયૅની ઝપટ જે બોલાવી રે
ઘંટીનાં પડ જ્યું ટાંકિયાં હો જી. – બાઈ ! એક

ગાલે ટાંક્યાં ગલફૂલ, કાંડે ટાંકી કાંકણી
બાઈ! મારી ભમ્મર વચાળે ટીલ તાલી રે
ત્રોફ્યાં ને ભેળાં ફૂંકિયાં હો જી. – બાઈ ! એક

કલેજા વચાળે એને કોર્યો એક મોરલો,
બાઈ! મેં તો અધૂરો ત્રોફાવી દોટ મારી રે
કાળજડાં કોરાં રિયો હો જી. – બાઈ ! એક

ડેરે ને તંબૂડે ગોતું, ગોતું વાસે ઝૂંપડે;
બાઈ! મારાં તકદીરની ત્રોફનારી રે
એટલામાં ચાલી ગઈ કિયાં હો જી, – બાઈ ! એક
 
-ઝવેરચંદ મેઘાણી
 

સ્વર : નિતીન દેવકા