ગુજરાતી સાહિત્ય

ના એ નથી  જ, કોઈ નથી, કોઈ  પણ નથી,
એ  ક્યાંથી હોય એણે કબર જોઈ  પણ નથી?

ગુંજી   ઊઠી   ફરીથી   ત્યાં  શરણાઈ  માંડવે,
અશ્રુ    ભરેલ   આંખ  હજુ  લોઈ  પણ  નથી.

જો યાદ ગઈ મરી, તો થઈ દિલ મહીં કબર,
ના સાચવી શક્યા તો  અમે ખોઈ પણ નથી.

એના  જ  હાથમાં  છે   હવે  કાફલો ‘સમીર’,
રસ્તાની ધૂળ  જેણે  કદી  જોઈ   પણ  નથી.

– મહેન્દ્ર ‘સમીર’