ગુજરાતી સાહિત્ય

દી’ આખ્ખો સાવરણે ફળિયું વાળ્યું સખી
સળિયું ભાંગીને રાત કાઢી ને સાહ્યબો આવ્યો નહીં
હો સખી…… સાહ્યબો આવ્યો નહીં..

સાથિયો પૂરું તો એને ઉંબર લઈ જાય
અને તોરણ બાંધુ તો એને ટોડલાં
કાજળ આંજુ તો થાય અંધારા ઘોર અને
વેણી ગૂંથું તો પડે ફોડલાં
દી’ આખ્ખો પોપચામાં શમણું પાળ્યું,
સખી, પાંપણ લૂછીને રાત કાઢી ને
સાહ્યબો આવ્યો નહીં
હો સખી…… સાહ્યબો આવ્યો નહીં….

ઓશીકે ઉતરીને આળોટીજાય
મારા સૂના પારેવડાની જોડલી
નીંદરના વહેણ સાવ કોરાધાકોર
તરે ઓશિયાળા આંસુની હોડલી
દી” આખો ઢોલિયામાં હૈયું ઢાળ્યું
સખી, પાંગત છોડીને રાત કાઢી ને
સાહ્યબો આવ્યો નહીં…..

હો સખી….. સાહ્યબો આવ્યો નહીં…..

-વિનોદ જોશી

સ્વર: ઐશ્વર્યા મજમુદાર
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિયા