ગુજરાતી સાહિત્ય

કાંચળી ઉતારીને સાપ સરી જાય
તેમ આપણેય સરવાનું ઘાસમાં.

એકાદી ક્ષણ સરકે ખેસવીને વર્ષોના રાફડાની ધૂળ,
ઝંખનાની પાંદડીની વચ્ચેથી ઉભરે છે,
વીતકના મોગરાનું ફૂલ,
ખોવાના રંગ જરી જાય બધા નિશ્વાસે,
આપણે સુવાસ લઇએ શ્વાસમાં.

આપણે ના આંગણાનો તુલસીનો ક્યારો કે,
આપણે ન વીંટ ઉભી અંત,
પાંદડાની લીલપને ખોઇ શકે એટલો જ
આપણો આ ઘરથી સંબંધ.
ખેરવેલા પીંછાંની ઊંડી લઇ વેદના
પંખી તો ઉડતું આકાશમાં.

-મનોજ ખંડેરિયા

સ્વર : રેખા ત્રિવેદી, સુરેશ જોશી
સ્વરાંકન : સુરેશ જોશી