ગુજરાતી સાહિત્ય

પૂછતી નહીં કેટલો પાગલ…. કેટલો પાગલ
આભમાં જોને કેટલા વાદળ…. એટલો પાગલ

ઝાડનું નાનું ગામ વસાવ્યું ને ફૂલને તારું નામ દીધું છે
ભમરા તને ગૂંજ્યા કરે, ગૂંજવાનું મેં કામ દીધું છે
જળને તારું નામ દઈ ઢંઢોળી દેતો
ખોવાઈ ગયેલા નામને મારા ખોળી લેતો
નદી તારા નામની વહે, એ જ નદીનું જળ પીધું છે
આપણા પ્રેમની સુખની દુઃખની વાત કરું છું શબ્દો આગળ….

પ્હાડની ઉપર સૂરજ ઊગ્યો, રાતના ઊગ્યા તારા
દિવસ અને રાત તો તારાં નામના છે વણઝારા
ધરતીમાંથી નામના તારાં તરણાં ફૂટે
ઝરણાં તારાં નામને ઝીણાં લયમાં ઘૂંટે
સાગર, ખડક, પવન, સડક સૌને તારું નામ કીધું છે
નામ તો તારું ગીતને માટે સાવ કુંવારો કોરો કાગળ….

-સુરેશ દલાલ

સ્વર : અમન લેખડીઆ
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ