ગુજરાતી સાહિત્ય

નદીની     રેતમાં     રમતું    નગર      મળે   ન   મળે,
ફરી આ  દ્રશ્ય    સ્મૃતિપટ    ઉપર    મળે   ન   મળે.

ભરી    લો    શ્વાસમાં    એની     સુગંધનો    દરિયો,
પછી  આ   માટીની   ભીની   અસર  મળે   ન   મળે.

પરિચિતોને         ધરાઈને      જોઈ       લેવા     દો,
આ  હસતા  ચહેરા; આ  મીઠી નજર  મળે  ન  મળે.

ભરી    લો   આંખમાં   રસ્તાઓ,  બારીઓ,  ભીંતો,
પછી આ શહેર, આ ગલીઓ, આ ઘર મળે  ન  મળે.

રડી     લો     આજ    સંબંધોને   વીંટળાઈ   અહીં,
પછી   કોઈને    કોઈની     કબર    મળે    ન    મળે.

વળાવા   આવ્યા  છે  એ   ચ્હેરા   ફરશે  આંખોમાં,
ભલે     સફરમાં   કોઈ    હમસફર   મળે   ન   મળે.

વતનની    ધૂળથી    માથુ    ભરી    લઉં    ‘આદિલ’,
અરે    આ    ધૂળ    પછી   ઉમ્રભર    મળે  ન  મળે.

-આદિલ મન્સૂરી

સ્વરઃ પુરૂષોત્તમ ઉપાધ્યાય
સ્વરાંકન : પુરૂષોત્તમ ઉપાધ્યાય