ગુજરાતી સાહિત્ય

ઓ સિતમગર, દાદ તો દે મારી આ તદબીરને,
લાજ રાખી લઉં છું તારી દોષ   દઈ  તકદીરને.

રૂબરૂમાં  એની   સામે  એમ    જોવાયું   નહીં,
જેવી રીતે જોઉં  છું   હું   એમની   તસવીરને.

વિંધનારાઓ  બરાબર. જાય છે મંજીલ ઉપર,
પંથ બદલે એ  નથી  આદત   ગતીમય  તીરને.

એટલા   માટે   શહાદતનો મને  ભય ના  રહ્યો
મેં જરા   નજદીકથી જોઈ   હતી   શમશીરને.

એની અંદર શું હશે મારી બલા જાણે ‘મરીઝ’,
બહાર તો પથ્થર મળ્યા મસ્જિદ અને મંદિરને.

-મરીઝ

સ્વર: જગજીતસિંગ

સૌજન્ય : પ્રણય વસાવડા