ગુજરાતી સાહિત્ય

કાળની કેડીએ ઘડીક સંગ
રે ભાઈ, આપણો ઘડીક સંગ;
આતમને તોય જનમોજનમ લાગી જશે એનો રંગ !

ધરતી આંગણ માનવીના આ ઘડીક મિલનવેળા,
વાટમાં વચ્ચે એક દી નકી આવશે વિદાયવેળા!
તો કેમ કરીનેય કાળ ભૂલે ના એમ ભમીશું ભેળા !
હૈયાનો હિમાળો ગાળી ગાળીને વહશું હેતની ગંગ !

પગલે પગલે પાવક જાગે ત્યાં ઝરશું નેનની ઝારી,
કંટકપથે સ્મિતવેરીને મ્હોરશું ફૂલની ક્યારી;
એકબીજાને જીતશું, રે ભાઈ,જાતને જાશું હારી !
ક્યાંય ના માય રે આટલો આજ તો ઉરને થાય ઉમંગ !

– નિરંજન ભગત

જુદી   જિંદગી છે  મિજાજે મિજાજે;
જુદી    બંદગી   છે    નમાજે  નમાજે.

છે   એક  જ  સમંદર, થયું એટલે શું ?
જુદા  છે  મુસાફર  જહાજે  જહાજે.

ભલે હોય એક જ એ અંતરથી વહેતા,
છે    સૂરો   જુદેરા    રિયાજે   રિયાજે.

જુદા   અર્થ   છે   શબ્દના બોલવા પર,
છે   શબ્દોય   જુદા  અવાજે  અવાજે.

જીવન   જેમ   જુદાં  છે કાયામાં જુદી,
છે   મૃત્યુય   જુદાં   જનાજે   જનાજે.

હઠી   જાય   ઘૂંઘટ, ઢળી   જાય ઘૂંઘટ,
જુદી   પ્રીત   જાગે    મલાજે   મલાજે.

તમે   કેમ ‘ગાફિલ’ હજીયે છો ગાફિલ ?
જુઓ,   બદલે   દુનિયા  તકાજે તકાજે.

– મનુભાઇ ત્રિવેદી ‘ગાફિલ’