ગુજરાતી સાહિત્ય

ફળિયે ઢોલ ઢબુક્યા ત્યારે , હૈયે દાંડી વાગે
દોર વીંટેલી એક ઢીંગલી , ઉંબર જઈ છલાંગે

આંખોનું જે રતન હતું તે આંસુ થઈને વછૂટે
ઢીંગલીના આ મૈયર ઘરનું એક આયખું ખૂટે
અષાઢ આંખે ઉતરી આવે , ફૂલ્યા ફાલ્યા ફાગે

ખૂલતા તોયે બંધ રહેશે , ઘરના બારી ઝાંપા
અડતા આંખે ભીંત ઊપરથી લાલ રંગના થાપા
રાત વરત નું સૂનું ખોરડું નળીયા સોતુ જાગે

કાલી ઘેલી મીઠી વાતું , ચાંદરડા થઇ ચમકે
વા થી ઘરની સાંકળ જાણે , ખખડે મીઠા ઠમકે
ફોરા થઇ આ આંખોમાં, તે આવેલી લાગે

શીયા – વીં યા આ ઘરના તોરણ, ભોંય ઝૂકીને ઝૂરે
ઉંબર આડો થઇ રીસાયો , કોણ સાથીયા પૂરે ?
કાકા કરવું બંધ કર્યું છે ઘર મોભારે કાગે
ફળિયું પરના બેવળ નળીયા ,ઘર ખાલીપો તાગે

– ભાસ્કર ભટ્ટ

સ્વરાંકન : ડો ભરત પટેલ