એક   માણસ   નાતમાં    સાચો   પડે,
એમને    એમાંય    પણ    વાંધો   પડે.

એ બધા માની  જ  લે  એને    મરણ,
આદમી   થોડોક   બસ   આડો   પડે.

આમતો હમણાં જ નીકળી જાત પણ,
જીવ   સાલો   આપણો   જાડો   પડે !

હું   ય   વ્હાલો   હોઇશ   મારા બાપને,
ગાલ   પર    મારાય   તે     ખાડો   પડે.

ક્યાં    મળે   છે   તપ વગર ફળ કોઈને,
જો   રહો   તડકે   તો   પડછાયો  પડે !

એટલો    માણસ   નથી   તૈયાર   આ,
છળકપટમાં   એ   હજી  પાછો    પડે.

દીવડાં     પ્રગટાવ     તારી    આંખનાં,
શ્વાસ   આ   મારો   હવે   ઝાંખો  પડે.

પ્રેમનું       અત્તર      લગાડો     દૂરથી,
બહુ    જશો   નજદીક   તો  ડાઘો પડે.

– સ્નેહલ જોષી

સ્વર : દિશાની મહેતા

સ્વરાંકન : ડો ભરત પટેલ

આસ્વાદ : હરજીવન દાફડા