અરે   ઓ  બેવફા સાંભળ ,તને  દિલની   દુવા  મારી
બરબાદ ભલેને થાતો હું, આબાદ રહે દુનિયા   તારી

શાને ગુમાન  કરતો , ફાની છે   જિન્દગાની
આ રૂપ ને જવાની ,એક દિન ફના થવાની

રડતાઓને     હસાવે ,   હસ્તાઓને   રડાવે
કુદરતની  એક  ઠોકર,   ગર્વિષ્ઠને     નમાવે
દુનિયામાં સિકંદરની પણ ના રહી નિશાની

પડછાય જલ્દી નીચે,જે  ખાય  છે  ઉછાળો
કુદરતે પણ ચંદ્રમા પર મૂક્યો છે  ડાઘ કાળો
સમજુ છતાં ન સમજે,   એ વાત  મૂર્ખતાની

આ  જિંદગીનો દીવો  પળમાં બૂઝાઈ જાશે
ચંદન સમી  આ  કાયા  ધરણી  ધૂળ   થાશે
માટે વિનય કરું  છું, બનતો  ન તું  ગુમાની

– રમેશ ગુપ્તા

સ્વર : તલત મહેમુદ
સંગીત : કેસરી મિસ્ત્રી