છૂટે  શ્વાસ  પાછળ  ઈરાદા  રહે   છે,
ફક્ત  આંસુઓના  દિલાશા   રહે  છે.

વહી જાય જળ રેત   પરથી   સમયનું,
ને   વેરાન   ખાલી   કિનારા  રહે   છે.

ઘણી   વાર  એવું   બને    પ્રેમમાં   કે,
અઢી શબ્દ   સાથે  નિસાસા  રહે  છે.

લખે જાત બાળી ગઝલ ને  છે  શક્ય,
શબદમાં ઝખમના તીખારા   રહે  છે.

હથેળી   ધરી   હુંફ   આપી  શક્યાના,
છબીમાં સ્વજન બસ બિચારા રહે છે.

-ડો.પરેશ સોલંકી.

સ્વર : રિયાજ મીર
સ્વરાંકન : ડો ભરત પટેલ