ગુજરાતી સાહિત્ય

        એક જ્વાલા  જલે તુજ  નેનનમાં
                     રસજ્યોત  નિહાળી  નમું  હું  નમું
          એક  વીજ   ઝલે    નભમંડળમાં
                     રસજ્યોત  નિહાળી  નમું  હું  નમું

          મધરાતના   પહોર  અઘોર  હતાં
                     અંધકારના  દોર  જ  ઓર   હતાં
        તુજ   નેનનમાં  મોર ચકોર   હતાં
                     રસજ્યોત  નિહાળી  નમું  હું  નમું

          અહા!  વિશ્વના દ્વાર ખુલ્યાં, ઉછળ્યાં
                   અહા!  અબધૂતને બ્રહ્મયોગ મળ્યાં
          અહા!  લોચન લોચન  માંહી ઢળ્યાં
                     રસજ્યોત  નિહાળી  નમું  હું  નમું

          દગ્બાણથી   પ્રારબ્ધલેખ   લખ્યાં
                     કંઈ  પ્રેમીએ   પ્રેમપંથી   પરખ્યાં
          અને આત્માએ આત્મનને ઓળખ્યો
                     રસજ્યોત  નિહાળી  નમું  હું  નમું
-મહાકવિ નાનાલાલ
સ્વરઃ  જનાર્દન રાવલ 

આખીએ રાત તને કહેવાની વાત મેં બોલે રાખી તો થયા
ઝાકળનાં પાંચ સાત ટીપાં થયાં ઝાકળનાં પાંચ સાત ટીપાં…..

હોઠે જો હોત એ પંખીનું ગીત થઈ
છોડી હું દેત એને ફળિયાની ડાળના માળામાં
પગની જો થાત એ રણઝણતી ઝાંઝરી
મૂકીઠુંદેત એને સત્તરમા ઓરડે તાળામાં
અરે આંખોથી, અરે ખોબાથી, ફૂલોથી પાનોથી
કેમે સચવાયના, ઝાકળનાં પાંચ સાત ટીપાં…..

પહેલું કિરણ જ્યાં સોયની અણી થઈ
સૂરજનું ખુંપ્યું તો ફૂટ્યાં કાળા ડિબાંગ પરપોટા
બીજુંકિરણ જ્યાં ટીપાને સ્પર્ફે ત્યાં
ટીપામાં પડી ગયા જળનાં ય કારમાં તોટાં
મારા બોલ્યાનો નાદ, તને કહેવાની વાતને
અંધારી રાત થયા દિવસ જેવા જ ખાલીપા…..

-હર્ષદ ચંદરાણા

સ્વર : સૌમિલ મુન્શી
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ

સંગીત : શ્યામલ સૌમિલ મુનશી

ઓછા રે પડ્યા.. ઓછા રે પડ્યા…
પૂનમ તારા અજવાળા ઓછા રે પડ્યા

ભાંગેલા કાળજાની કોર કેરા કટકા
ગોતી ગોતી થાક્યા તો યે કયાંક ના જડ્યા
પૂનમ તારા અજવાળા ઓછા રે પડ્યા

કોઇ થાતુ રાજી ને કોઇ જાતુ દાઝી
આવી તે હોય શું તારી આતશબાજી

લાગી રે લગન કેરી અગન ને ટાળવા
કે લોચન ને મન મારા જોને ઝગડ્યા
પૂનમ તારા અજવાળા ઓછા રે પડ્યા

સ્નેહ કેરી સોયમાં પોર્યો ના પોરાય મારા દલડાનો દોરો
વરસે ચોમેર તારુ અજવાળુ તો યે મારા અંતરનો બાગ રહ્યો કોરો ને કોરો

ધનતાને લૂટતા ખુદ રે લૂટાણાં
કે જાવુ’તુ ક્યાં ને ક્યાં આવી રે ચડ્યા
પૂનમ તારા અજવાળા ઓછા રે પડ્યા

અણગમતી તોય મુને ગમતી અમાસ
સપનાઓ આવે અને પાંપણની પાસ
અંતરનો ચાંદ મારો રહ્યો રે અધુરો
અને હસતા નયણા એ જોને મોતીડા મઢ્યા
પૂનમ તારા અજવાળા ઓછા રે પડ્યા

-અવિનાશ વ્યાસ

સ્વર : વિરાજ અને બીજલ ઉપાધ્યાય

હું સળગતા રણની તરસ સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.
બની પ્રેમની તું પરબ સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

મારા રોમેરોમમાં આગ છે. તારા શ્વાસે શ્વાસમાં બાગ છે.
મને ભેa, ચૂમી, વરસ સનમ ! મને વ્હાલ , મને વહાલ કર.

હું નશો છું તું જો શરાબ છે, છું સુગંધ જો તું ગુલાબ છે,
તું જીવન હું જીવ, સમજ સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

તૂટેલાં સ્વપ્નના ઢગ તળે, હજી કઈક ઇચ્છાઓ સળવળે,
તું રહેમની નાખ નજર સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

તને ઇન્તઝાર હતો કદી, તને મુજથી પ્યાર હતો કદી,
એ વીત્યા વખતની કસમ સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

તને ખ્યાલ છે મારા હાલનો. તું જવાબ સઘળા સવાલનો.
હવે મૂંઝવે બધા ગમ સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

તારી સો સજાઓ કબૂલ છે, તે દીધેલું મોત અમૂલ છે,
હું ફના થઉં, તું અમર સનમ ! મને વ્હાલ કર, મને વ્હાલ કર.

-જયસુખ પારેખ ” સુમન”

સ્વર : મુકુન્દ ભટ્ટ

સ્વરાંકન : નિરવ પારેખ

નમતું દીઠું નેણતરાજૂ
ઓછું અદકું કોણ કરે અબ કોણ કરે અબ થોડું ઝાઝૂં

સવા વાલનું પલ્લુ ભારી
હેત હળુવાળીથી હળવા પળમાં તો ગોવર્ધન ધારી
લોક અવાચક ધારી ધારી નિરખે ઊભૂં આજૂ બાજૂ

અક્ષય પર અક્ષય ઓવારી
આપે આપ ઊભા પરવારી કોણ રહ્યું કોના પર વારી ?
આઘું ઓરું કોણ કરે અબ સાવ અડોઅડ હું જ વિરાજૂ

– રાજેન્દ્ર શુક્લ
સ્વર : અમર ભટ્ટ