ગુજરાતી સાહિત્ય

એ સામે હોત ને અગર બીડાઈ ગઈ હોતે,
તો મારા સ્વપ્ન રૂપે ભાગ્યદેવી જાગતી હોતે

ફરી તાપી કિનારે જો મહોબ્બત લઈ ગઈ હોતે,
તે એ નિર્મળ નદીના જળ ઉભયની આરસી હોતે

પ્રણયની પારખુ દૃષ્ટિ અગર તમને મળી હોતે,
તમે મારી છબી ભીતે નહીં, દિલમાં જડી હોતે.

મજા આવી હતી જો આટલી દિવાનગી હોતે,
કે મારી દૃષ્ટિમાં આખું જગત તારી ગલી હોતે.

જવાબ એના રૂપાળા આવશે જો ખાતરી હોતે,
તે મેં પણ કં’ક દિલની વાત ગઝલોમાં કહી હોતે.

મહોબ્બત આંધળી છે એ કહેવત સાવ ખોટી છે,
તમારા દ્વાર પર ના હોત જો એ આંધળી હોતે.

જગતમાં પણ કરી લેતે ફરીશ્તા એને સજદાઓ
જો સાચા અર્થમાં આદમી નો વારસ આદમી હોતે.

ઘણા પ્રેમી દિલો નું થાત સર્જન એવી માટી થી,
તમે આંસુ થી જે મારી અકબરને ભીંજવી હોતે

જો મડતે તારી ઝુલ્ફો નો સહારો મારી રાતોને,
તો મારા પણ જીવનમાં ચાંદ હોતે, ચાંદની હોતે.

કરી દેતે અદબથી આ ગઝલ હું એમને અર્પણ,
સભામાં આજ “શયદા”ની જો “આસિમ” હાજરી હોતે.

કનૈયા થી ય કઈ ન્યારી પ્રણય લીલા તમે જોતે
કલમ બદલે અગર “આસિમ” ના કરમાં બંસરી હોતે.

-આસિમ રાંદેરી

સ્વર : મનહર ઉધાસ
સ્વરાંકન : મનહર ઉધાસ

એ જ બગીચો,એ જ છે માળી, એ જ ઉષા-સંધ્યાની લાલી,
કૈફ છલોછલ પુષ્પની પ્યાલી, કોયલ બુલબુલ ડાલી ડાલી,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

એ જ બહારો બાગની અંદર, પ્રેમનાં જાદુ, રૂપનાં મંતર,
એ જ પતંગા દીપના ઉપર, એ જ કમળ છે, એ જ મધુકર,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

એ જ ફુવારો ને ફુલવારી, રંગબેરંગી પ્યારી પ્યારી,
મખમલ સમ આ ઘાસ પથારી, જે પર દિલની દુનિયા વારી,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

એ જ હજી છે ચૂઈ ચમેલી, આગિયાઓની જ્યોત જડેલી,
આંબાડાળે જુઓ પેલી, એ જ ચકોરી ચંદા ઘેલી,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

ચાંદ સિતારા એ જ ગગનમાં, મસ્તી એની એ જ પવનમાં,
તાપી પણ છે એ જ વહનમાં, એ જ ઉમંગો મારા મનમાં,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

વડ પર બંને નામ હજી છે, થડ પર કોતરકામ હજી છે,
બે મનનો સુખધામ હજી છે, સામે મારું ગામ હજી છે,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

એ જ છે રોનક તાપી તટ પર, એ જ છે સામે લીલાં ખેતર,
વર્ષાની ઝરમરમાં મનહર, દૂર જ સંતા મસ્જીદ મન્દર,
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

આસીમ આજે રાણી-બાગે, ઊર્મિને કાં ઠેસ ન વાગે ?
મસ્ત પવનમાં પુષ્પ પરાગે, કેમ મને વૈરાગ ન જાગે ?
સઘળી વસ્તુ ત્યાંની ત્યાં છે, કિંતુ મારી લીલા ક્યાં છે.

– અસીમ રાંદેરી

સ્વર : મનહર ઉધાસ
સ્વરાંકન : મનહર ઉધાસ

હૈયાના દફ્તરમાં કાળજીથી સંઘરું હું કલરવનો કૂણો અજવાસ.
શાળાનો છેલ્લો આ દિવસ છે, કાલથી તો વેઠવાની કાયમી અમાસ.

રમવું ને લડવું ને રડવું ને રીંસાવું, પળભરમાં સઘળું એ ભૂલવું.
ભૂલીને સ્મિત તણી ફેલાવી પાંખડીઓ, તાજા ગુલાબ સમું ખીલવું.
મંદિરમાં નહીં, મેં તો બાળકની આંખોમાં જોયો છે ઈશ્વરનો વાસ.
શાળાનો છેલ્લો આ દિવસ છે કાલથી તો વેઠવાની કાયમી અમાસ.

આંગળીમાં ઉછેર્યાં અક્ષર મરોડ અને કંઠોમાં ઘડિયાના સૂર.
ગાંધી અશોક બુદ્ધ શિવાજી ક્લાસમહીં પ્રગટેલાં હાજરાહજૂર.
મોહન જો ડેરોમાં ફેરવાશે સઘળું ને થઈ જાશે મારો ઇતિહાસ.
શાળાનો છેલ્લો આ દિવસ છે, કાલથી તો વેઠવાની કાયમી અમાસ.

નીરખી લઉં એક એક ઓરડાને મનભરી, સ્પર્શી લઉં બારીને બારણાં.
ફાગણમાં ફૂલ હોય ડાળીપર એમ અહીં કણકણમાં લાખો સંભારણાં.
કાળતણા હાથ વડે વાગ્યો છે બેલ અને બદલાયો જીવતરનો તાસ.
શાળાનો છેલ્લો આ દિવસ છે કાલથી તો વેઠવાની કાયમી અમાસ.

-કિશોર બારોટ

સ્વરઃ અનંત વ્યાસ

સ્વરાંકન : અનંત વ્યાસ

 

 

રોનક છે એટલે કે બધે તારું સ્થાન છે,
નહિંતર આ ચૌદે લોક તો સૂનાં મકાન છે…

દીવાનગીએ હદ કરી તારા ગયા પછી,
પૂછું છું હર મકાન પર, કોનું મકાન છે?

દિલ જેવી બીજે ક્યાંય પણ સગવડ નહીં મળે,
આવી શકે તો આવ, આ ખાલી મકાન છે…

થાશે તકાદો એટલે ખાલી કરી જશું,
કીધો છે જેમાં વાસ, પરાયું મકાન છે…

બાળે તો બાળવા દો, કોઈ બોલશો નહી,
નુકસાનમાં છે એ જ કે એનું મકાન છે…

કોને ખબર ઓ દિલ, કે એ ક્યારે ધસી પડે,
દુનિયાથી દૂર ચાલ કે જૂનું મકાન છે…

એને ફનાનું પૂર ડૂબાડી નહીં શકે,
જીવન એટલું ઊંચું મકાન છે…

– અમર પાલનપુરી

સ્વર :પુરષોત્તમ ઉપાધ્યાય
સ્વરાંકન : પુરૂષોત્તમ ઉપાધ્યાય