ગુજરાતી સાહિત્ય

સખી, આંખોનું આયખું તો કેટલું?
મારા વ્હાલમને જોઈ રહું, એટલું

આંખો તો આંગણું ને આંખો તો ઉંબરો
ને આંખો તો સોણલાની કેડી
આંખો તો ઓસરીને આંખો તો ઓરડો
ને આંખો તો સોણલાની મેડી
સખી, સોણલાનું આયખું તો કેટલું?
ઝીણા ઝાકળમાં સૂર્ય હસે એટલું?

આંખો ને સોણલાને પળનો સંબંધ
તોય સોણલા તો આંખોની સ્હાયબી
સોણલા વિનાની આંખ, જાગ્યાનું નામ
સખી, સોણલા તો આંખની અજાયબી
વ્હાલ ઝરમરતું સોણલામાં કેટલું?
હું તો નખશિખ ભીંજાઈ રહું એટલું !

– તુષાર શુક્લ

સ્વરઃ ગાર્ગી વોરા
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ

તમે… લાગણીની લાવણીમાં દિવસ અને રાતની
છાની છાની છાવણીમાં અંગ અંગરંગરંગ નાહ્યાં
તે અમે, આધેના અણસારા ચાહ્યાં…..
તમે લાગણીની લાવણીમાં……….

રંગના કૂંડાળેથી જોતી બે આંખ આજે
રાધાના અંબોડે ઝૂલે
ચહેરાને ઢાંકતા આ મોર તણાં પીંછામાં
આંખડિયો આંસુને ભૂલે
મારી આ આંખડીમાં અટવાયા આંસુ ને
તારી તે કેટલી રે માયા
કે અમે…… આઘેના અણસારા ચાહ્યાં…..
તમે લાગણીની લાવણીમાં…….

સાત સાત ધોધ તણાં ઘૂમટામાં તરી રહી
જળકન્યા સાત રંગ ભીની
પરસાળે હિંચતી બે આંખો તો કલ્લોલી
શ્યામ તણી બંસરીયો ધીમી,
સૂરના સરોવરમાં તરતી એક નાવ ઉપર
ઢળતી કદમ્બ તણી છાયા
ને અમે…… આઘેના અણસારા ચાહ્યાં……
તમે લાગણીની લાવણીમાં…….

-જગદીશ જોષી

સ્વરઃ આરતી મુનશી
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ

દી’ આખ્ખો સાવરણે ફળિયું વાળ્યું સખી
સળિયું ભાંગીને રાત કાઢી ને સાહ્યબો આવ્યો નહીં
હો સખી…… સાહ્યબો આવ્યો નહીં……..

સાથિયોપૂરું તો એને ઉંબર લઈ જાય
અને તોરણ બાંધુ તો એને ટોડલાં
કાજળ આંજુ તો થાય અંધારાઘોર અને
વેણી ગૂંથું તો પડે ફોડલાં
દી’ આખ્ખો પોપચામાં શમણું પાળ્યું,
સખી, પાંપણ લૂછીને રાત કાઢી ને
સાહ્યબો આવ્યો નહીં
હો સખી…… સાહ્યબો આવ્યો નહીં………

ઓશીકે ઉતરીને આળોટી જાય
મારા સૂના પારેવડાની જોડલી
નીંદરના વ્હેણ સાવ કોરાધાકોર
તરે ઓશિયાળા આંસુની હોડલી
દી’ આખ્ખો ઢોલિયામાં હૈયું ઢાળ્યું
સખી, પાંગત છોડીને રાત કાઢી ને
સાહ્યબો આવ્યો નહીં…..

-વિનોદ જોશી

સ્વર :ઐશ્વર્યા મજમુદાર
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ

પહેલો પ્રેમ ને પહેલો કાગળ ને પહેલો વરસાદ
વર્ષો વીતી જાય છતાં,એ રહે હમેશાં યાદ
પહેલો પ્રેમ ને પહેલો કાગળ…..

સાવ અચાનક મહેકે અંદર ના જાણું કે કેમ
રાતરાણીની સુગંધ જેવો પહેલો પહેલો પ્રેમ
એકલા એકલા હસવું ગમતું, એકલા એકલા રડવું
પીડા પારાવાર થતી તોયે ગમે પ્રેમમાં પડવું
અંતરના અંતરમાં બાજે મધરો મધરો નાદ
વર્ષો વીતી જાય છતાં…..

આંખોના આકાશથી જ્યારે વરસે વ્હાલનું વાદળ
ભીની માટી જેવો મહેકે, પ્રથમ પ્રેમનો કાગળ
કહેવાનું કંઈ કેટલું હોયને, સાથ ના આપે અક્ષર
ત્યારે આંખો વરસી રહેતી, આંસુ નામે ઝરમર
કમખામાં કાગળ સંતાડું, લિખિતંગ લખવા બાદ
વર્ષો વીતી જાય છતાં…..

ઉંબર આગળ અટકે પગલું, હૈયું સાંભળે સાદ
લાજ મૂકી ભીંજાવા કહેતો, એ પહેલો વરસાદ
તરસી ધરતી પર વરસે છે મન મૂકીને આભ
લીલા લીલા અક્ષરમાં અંકાતુ શુભ ને લાભ
કંઈક પલળતા વર્ષાજળમાં ભીંજાતુ એકાદ
વર્ષો વીતી જાય છતાં…..

-તુષાર શુક્લ

સ્વરઃ પાર્થ ઓઝા અને ઐશ્વર્યા મજમુદાર
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિઆ

નામ તમારું લખ્યું હજી ત્યાં આંસુ આવ્યાં આગળ
ઝળઝળિયાં ની ઝાંખપ વચ્ચે લખીએ ક્યાંથી કાગળ,

સુખ ની ઘટના લખું તમોને
ત્યાં દુઃખ કલમ ને રોકે

દુઃખ ની ઘટના લખવા જાઉં
ત્યાં હૈયું હાથ ને રોકે

છેકાછેકી કરતાં કરતાં પૂરો થઇ ગયો કાગળ
નામ તમારું લખ્યું હજી ત્યાં આંસુ આવ્યાં આગળ

અમે તમારાં અરમાનો ને
ઉમંગ થી શણગાર્યા

અમે તમારાં સપનાં ઓ ને
અંઘારે અજવાળ્યાં

તોય તમારી ઇચ્છા મુજથી દોડે આગળ આગળ
ઝળઝળિયાં ની ઝાંખપ વચ્ચે લખીએ ક્યાંથી કાગળ

-મેધબિંદુ

સ્વર : કલ્યાણી કૌઠાલકર
સ્વરાંકન : માલવ દિવેટિયા

સૌજન્ય : ભવન્સ