ગુજરાતી સાહિત્ય

જીવન-મરણ   છે  એક  બહુ  ભાગ્યવંત છું,
તારી   ઉપર   મરું છું   હું   તેથી જીવંત  છું.

ખૂશ્બૂ હજી છે બાકી  જો સૂંઘી   શકો  મને
હું     પાનખર   નથી-હું   વીતેલી  વસંત છું.

હદથી વધી જઈશ તો તરત જ મટી જઈશ,
બિંદુની   મધ્યમાં     છું-હું  તેથી અનંત   છું.

બન્ને દશામાં શોભું  છું – ઝુલ્ફોની   જેમ  હું
વીખરાયેલો   કદી   છું,   કદી   તંતોતંત   છું.

મારા    પ્રયાસ   અંગે, ન આપો સમજ મને,
બુધ્ધિનો જેે માં ભાગ   નથી એવો   ખંત છું

રસ્તે   પલાંઠી વાળીને  -બે ઠો છું. હું ‘મરીઝ’
ને આમ   જોઈએ તો    ન  સાધુ   ન   સંત

– મરીઝ