એક  એવું  ઘર  મળે  આ   વિશ્ર્વમાં,
જ્યાં કશા કારણ વિના પણ જઈ શકું.

એક  એવું   આંગણું  કે   જયાં  મને;
કોઈ  પણ  કારણ  વગર શૈશવ મળે!

એક  બસ એક  જ  મળે એવું  નગર;
ગમે   ત્યારે    અજાણ્યો    થઈ  શકું;

‘કેમ છો ?’ એવું   ય ના   ક્હેવું  પડે;
સાથ  એવો  પંથમાં  ભવભવ  મળે!

એ  એવી  હોય  મહેફિલ  જ્યાં  મને,
કોઈ  બોલાવે  નહિ  ને જઈ    શકું!

એક   ટહુકામાં    જ  આ   રૂંવે   રૂંવે,
પાનખરનાં આગમનનો  રવ   મળે!

તો   ય  તે   ના  રંજ  કૈં મનમાં  રહે-
અહીંથી  ઊભો  થાઉં  ને  મ્રુત્યું  મળે…

– માધવ રામાનુજ