એવું રે અજાણ્યું સગપણ સાંભર્યું, સોણલાની વાડી ઝાકમઝોળ;
કોણ રે ચૂંટે ને કોણ ચપટી ભરે; મઘમઘ સુવાસે તરબોળ, સગપણ સાંભર્યું.

ક્યાં રે કિનારો, ક્યાં રે નાંગર્યા નજર્યુંના પડછાયા આમ;
અચરજ ઊગી ઊગીને આથમે પછીયે પથરાતું નામ, સગપણ સાંભર્યું

ઝાકળ સરીખું ઝલમણ બારણું, પગલે પાંપણનું ફ્લ;
એક રે હોંકારે ઉઘડે આગળા ઓળઘોળ આયખાનું મૂલ સગપણ સાંભર્યું.

-માધવ રામાનુજ

સ્વર : કવિતા કૃષ્ણમૂર્તિ