ગુજરાતી સાહિત્ય

તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે,
આ દૂરનું આકાશ મને મારું લાગે.

વૃક્ષો ને પંખી બે વાતો કરે છે
ત્યારે ખીલે છે લીલેરો રંગ;
ભમરાના ગુંજનથી જાગી ઊઠે છે
ફૂલોની સૂતી સુગંધ.
તમે મૂંગા તો ઝરણું પણ ખારું લાગે … તમે વાતો કરો

રોમાંચે રોમાંચે દીવા બળે
અને આયખું તો તુલસીનો ક્યારો;
તારી તે વાણીમાં વ્હેતો હું મૂકું છું
કાંઠે બાંધેલો જનમારો.
એક અમથું આ ફૂલ પણ ન્યારું લાગે … તમે વાતો કરો

-સુરેશ દલાલ

સ્વર : આરતી મુનશી
સ્વરાંકનઃ ગૌરાંગ વ્યાસ

ભાઈશ્રી માલવ દિવેટિયાનો ખાસ આભાર lyrics માટે

સૌજન્ય : સંજય રાઠોડ સુરત

રમતાં રમતાં લડી પડે ભૈ, માણસ છે;
હસતાં હસતાં રડી પડે ભૈ, માણસ છે.

પહાડથીયે કઠ્ઠણ મક્કમ માણસ છે;
દડદડ દડદડ દડી પડે ભૈ, માણસ છે.

ચંદર ઉપર ચાલે ચપચપ, માણસ છે;
ને બે ડગલે ખડી પડે ભૈ, માણસ છે.

સૂર્યવંશીનો પ્રતાપ એનો, માણસ છે;
ભરબપ્પોરે ઢળી પડે ભૈ, માણસ છે.

પૂજાવા ઝટ થયા પાળિયા, માણસ છે;
ટાણે ખોટ્યું પડે, પડે ભૈ, માણસ છે.

-જયંત પાઠક

સ્વરઃ શ્યામલ સૌમિલ મુનશી
સ્વરાંકન :શ્યામલ સૌમિલ મુનશી
સૌજન્ય : સંજય રાઠોડ સુરત

મંત્ર જ્યાં એ બોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્
રસ્તા નવા ખોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

વાણીથી કરવતની ધારે કાપે પછી
હસતા હસતા બોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

ક્ષમાનો સૂરજ સંબંધની ક્ષિતજે ઊગી
બંધ બારી ખોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

એક પલ્લામાં પથ્થર રાખીને માણસ
ફૂલોના ઢગ તોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

જે અંદરથી ઘૂં ટાયો છે એને ખોલો
અવસર આવી બોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

રાઇનો પર્વત થૈ ખીણોમાં પડઘાય છે
પર્વત શાને બોલે છે ? મિચ્છામી દુક્કડમ્

ઝીણા ઝરમર વરસે નેવાં આજે વ્હાલાં
અવસર આવી ડોલે છે મિચ્છામી દુક્કડમ્

– અમિત ત્રિવેદી

સ્વરઃ પ્રગતિ વોરા
સ્વરાંકન :પ્રગતિ વોરા

નથી     કોઈ     નફરત,    મદિરાને  પી  લે,
ભરી     છે    મહોબત,   મદિરાને    પી   લે.

જુના   દોસ્ત  જેવી  મળે   મસ્ત  લિજ્જત,
થશે   ત્યાં     શરારત,    મદિરાને   પી   લે.

મિજાજી   ફિકર   ને   તરસ   તો   દીવાની,
છે   તાતી    જરૂરત,     મદિરાને   પી   લે.

ન ગંગા, ન ઝમઝમ, ન મંદિર, ન  મસ્જિદ,
થવાની    ઈબાદત,    મદિરાને     પી   લે.

ભરીને     પિયાલી,     કહો   દર્દ     ને   કે,
દવા   છે  સલામત,   મદિરા    ને   પી   લે.

ગઝલ   અવતરી   મયકદામાં  પરેશ   તો,
કરી    દે     ઈનાયત,   મદિરાને    પી   લે.

-ડો. પરેશ સોલંકી

સ્વરઃ ડો. ભરત પટેલ
સ્વરાંકન : ડો ભરત પટેલ

સાવ કોરા આકાશમાં કાળું ડીબાંગ ઉર છાનું ને છપનું રોવે,
લીલીછમ આખ્યુંમાં રાતા ઉજાગરાને પાપણની છાલકથી ધોવે,

ખેતરનો ચાડીયો નફફટ થઇ ઉભો તે દી’આખ્ખો આમ મને ખીજવે,
લસલસતા મોલમાં છે વ્હાલનું પૂર પણ તારા વિણ કોણ હવે ભીંજવે.

ઓઢણી પર ટાકેલા મોરલાઓ ટહુકી ટહુકીને તારી વાટ આમ રોજ રોજ જોવે.
લીલીછમ આંખ્યુંમાં રાતા ઉજાગરાને પાપણની છાલકથી ધોવે

આથમતા સુરજને સંગ સંગ આથમે છે અંગોના વરણાગી સૂર,
વગડાનાં મારગને તાકું છું, બોલ તારો પગરવ છે કેટલોક દૂર.

ખેંચી ખેંચીને સઈ ઘમ્મર વલોણું મારા હૈયાના શમણા વલોવે,
લીલીછમ આખ્યુંમાં રાતા ઉજાગરાને પાપણની છાલકથી ધોવે

-ડો.પરેશ સોલંકી.

સ્વર :માયાબેન દીપક.
સ્વરાંકન : માયાબેન દીપક.