બહાર હું નીકળ્યો
Apr 26
ગઝલ Comments Off on બહાર હું નીકળ્યો
બહાર હું નીકળ્યો અને એની ફિકર લાગી મને,
મારી મંઝિલ ત્યારથી બસ મારું ઘર લાગી મને.
જો કે તારા સ્મિતની જેવી સહર લાગી મને,
કિન્તુ મારી રાતથી એ બેખબર લાગી મને,
આંખ મળતાં પ્રેમમાં આવી દશા થઈ જાય કંઈ?
એમ લાગે છે કે કોઈની નજર લાગી મને..
એ અનુભવ માટે મારે શી છે મરવાની જરૂર ?’
જીવતાં પણ સૃષ્ટિ આ મારા વગર લાગી મને.
હું વિખૂટો થઈને પણ તારી જ સંગાથે હતો.
મારા ખુદમાં પણ સતત મારી કસર લાગી મને.
બસ પ્રતીક્ષામાં સતત ઊભા જ રહેવાનું હતું,
પ્રેમ પંથે એ જ તો કપરી સફર લાગી મને.
હું ય જીવું છું વસંત ! એમ જ હસીને જિંદગી
વે ય ફૂલોથી સજેલી પાનખર લાગી મને.
એટલા ઝડપી રીતે એના દિવસ વીતી ગયા,
જિન્દગી પોતે જ આખી એક સબર લાગી મને.
મારી સારપ શું હવે આથી વધુ સાબિત કરુ ?
કઈ એ નિંદા કરી એ પણ કદર લાગી મને.
મે પ્રસાર્યા હાથ પડતીમાં ફક્ત એના તરફ,
એક ખુદાની જાત બસ સૌથી ઉપર લાગી મને.
એ જ તો મારા હૃદયના ઘાવ થઈ ગઈ છે હવે,
એક વખતે જે તારી આંખોની ટસર લાગી મને.
મનને મારીને જગતમાં જયારથી જીવવું પડયું,
ત્યારથી કાયા જ ખુદ મારી કબર લાગી મને.
મોત મેં બેફામ માગ્યું કે મને મળશે કદી.
એ દુઆ એવી હતી જેમાં અસર લાગી મને.
-બરકત વીરાણી ‘બેફામ’
સ્વર : રૂપકુમાર રાઠોડ