ગુજરાતી સાહિત્ય

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.

પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.

ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.

‘આદિલ’ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.

-આદિલ મન્સૂરી

સ્વર : નિશા કાપડિયા
સ્વરાંકન : કલકયાણજી ભાઈ

મીઠડી નજરું વાગી, મીઠડી નજરું વાગી

એ ઝૂકી ઝૂકી શરમાય
મલકી હૈયું નચવી જાય
માયલી ભરમું ભાંગી, મીઠડી નજરું વાગી
મીઠડી નજરું વાગી

ઓચિંતાની ધૂપ લાગી ને કહેવું ક્યાં ક્યાં
ઓચિંતાની ધૂપ લાગી ને કહેવું ક્યાં ક્યાં
દરશન પ્યાસે ઝૂરી ઝૂરી ને રહેવું ક્યાં ક્યાં

પ્યાસ કેમ કરી છીપાય
તરસે હૈયે લાગી લાય
માયલી ભરમું ભાંગી, મીઠડી નજરું વાગી
મીઠડી નજરું વાગી

દૂર ઘણી એ હતી તોય પણ એવું થાતું
દૂર ઘણી એ હતી તોય પણ એવું થાતું
મન મસ્તાનું જોઈ જોઈ મહેકી જાતું

હેતની હેલી વરસી જાય
વરસી હૈયું નચવી જાય
માયલી ભરમું ભાંગી, મીઠડી નજરું વાગી

• ભાસ્કર વોરા

સ્વર : મહમદ રફી

સ્વરાંકન : દિલીપ ધોળકીયા

હે રી મ્હાઁ દરદે દીવાણી
મ્હારાં દરદ ન જાણ્યાં કોય
ઘાયલ રી ગત ઘાઇલ જાણ્યાં
હિવડો અગણ સંજોય .. મ્હારાં દરદ ન જાણ્યાં કોય
દરદ કી માયાઁ દર દર ડોલ્યાં
બૈદ મિલ્યાં નહીં કોય. .. મ્હારાં દરદ ન જાણ્યાં કોય
મીરાં રી પ્રભુ દરદ મીટાંગા
જબ બૈદ સાંવરો હોય… મ્હારાં દરદ ન જાણ્યાં કોય ‘

-મીરાંબાઈ

સ્વર : ગાર્ગી વોરા
સ્વરાંકન : અમર ભટ્ટ
આલબમ: હરિને સંગે

તો દોસ્ત, હવે સંભળાવ ગઝલ, બહુ એકલવાયું લાગે
લે મૂક, હથેળીમાં મખમલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.

શાયદ મારો ભુક્કો થાશે કે ઢાંચામાં જકડાઈ જઈશ,
શું થાશે એ કહેવું ન સરલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.

કૂવો બેઠો આતુરતાથી, વરસી ના એકે પનિહારી,
સંકોચાતું મરજાદી જલ બહુ એકલવાયું લાગે છે.

ઉનાળો લઈને ખોબામાં જંગલ જંગલ ભટક્યા કરવું,
બે આંખો ત્યાં ભાળી શીતલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.

ખખડાવે ખુલાસાના રસ્તા, શંકાના ભીડેલા દરવાજા,
સોંસરવો છે આ કોલાહલ, બહુ એકલવાયું લાગે છે.

-હેમેન શાહ

સ્વર : પાર્થિવ ગોહિલ

બહાર હું નીકળ્યો અને એની ફિકર લાગી મને,
મારી મંઝિલ ત્યારથી બસ મારું ઘર લાગી મને.

જો કે તારા સ્મિતની જેવી સહર લાગી મને,
કિન્તુ મારી રાતથી એ બેખબર લાગી મને,

આંખ મળતાં પ્રેમમાં આવી દશા થઈ જાય કંઈ?
એમ લાગે છે કે કોઈની નજર લાગી મને..

એ અનુભવ માટે મારે શી છે મરવાની જરૂર ?’
જીવતાં પણ સૃષ્ટિ આ મારા વગર લાગી મને.

હું વિખૂટો થઈને પણ તારી જ સંગાથે હતો.
મારા ખુદમાં પણ સતત મારી કસર લાગી મને.

બસ પ્રતીક્ષામાં સતત ઊભા જ રહેવાનું હતું,
પ્રેમ પંથે એ જ તો કપરી સફર લાગી મને.

હું ય જીવું છું વસંત ! એમ જ હસીને જિંદગી
વે ય ફૂલોથી સજેલી પાનખર લાગી મને.

એટલા ઝડપી રીતે એના દિવસ વીતી ગયા,
જિન્દગી પોતે જ આખી એક સબર લાગી મને.

મારી સારપ શું હવે આથી વધુ સાબિત કરુ ?
કઈ એ નિંદા કરી એ પણ કદર લાગી મને.

મે પ્રસાર્યા હાથ પડતીમાં ફક્ત એના તરફ,
એક ખુદાની જાત બસ સૌથી ઉપર લાગી મને.

એ જ તો મારા હૃદયના ઘાવ થઈ ગઈ છે હવે,
એક વખતે જે તારી આંખોની ટસર લાગી મને.

મનને મારીને જગતમાં જયારથી જીવવું પડયું,
ત્યારથી કાયા જ ખુદ મારી કબર લાગી મને.

મોત મેં બેફામ માગ્યું કે મને મળશે કદી.
એ દુઆ એવી હતી જેમાં અસર લાગી મને.

-બરકત વીરાણી ‘બેફામ’

સ્વર : રૂપકુમાર રાઠોડ