ગુજરાતી સાહિત્ય

કોકના તે વેણને વીણી વીણીને વીરા ઊછી ઉધારાં ન કરીએ
હૈયે ઊગે એવી હૈયાની વાતને ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ

કોયલ તો કોઇનો ટહુકો ન માગે ને મોરલો કોઇની કેકા
માનવીનું કાળજ તે કેવું કર્યું પીડ પોતાની પારકા લ્હેકા

રૂડાં રૂપાળાં સઢ કોકના શું કામનાં પોતાને તુંબડે તરીએ
હૈયે ઊગે એવી હૈયાની વાતને ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ

કોકના તે વેણને…

કોઈ કોઈ ચીંધે છે રામ ટેકરી કોઈ ઓઢા-હોથલની ગુહા
ચોમાસે ક્યાંક ક્યાંક શલોક ચગે ક્યાંક દરદે નીંગળતા દુહા

જીવતી ને જાગતી જીવનની ખોઈમાં કોઈની ભભૂત ન ભરીએ
હૈયે ઊગે એવી હૈયાની વાતને ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ

કોકના તે વેણને…

પોતાની વાંસળી પોતે બજાવીએ ને રેલાવી દઈએ સૂર
ઝીલનારું એને ઝીલી લેશે ભલે પાસે જ હોય કે દૂર

ઓલ્યા તો મોતમાં જીવી ગિયા વીરા જીવતાં ન આપણે મરીએ
હૈયે ઊગે એવી હૈયાની વાતને ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ

કોકના તે વેણને વીણી વીણીને વીરા ઊછી ઉધારાં ન કરીએ
હૈયે ઊગે એવી હૈયાની વાતને ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ

કોકના તે વેણને…

-મકરંદ દવે

સ્વરઃ સુરેશ જોશી અને ફાલ્ગુની શેઠ
સ્વરાંકન : અજિત શેઠ