ગુજરાતી સાહિત્ય

દર્દ  તો  વાદળ  ભરીને   આવશે,
અશ્રુઓ કાગળ લખીને  આવશે.

પાંપણો વચ્ચે  છુપાવી લઈશ હું,
જો પરી, મળવા  ફરીને આવશે.

ચોરબારીથી  જરા  કર   ડોકિયું,
કોઇ તો ભીતર  મળીને  આવશે.

ચાહવાની  રાખ  ક્ષમતા  પાંદડા,
પાનખર  મળવા  રડીને  આવશે.

સીવડાવી  રાખજો ઝોળી  નવી,
અવનવા સપના સજીને આવશે.

-પ્રશાંત સોમાણી

સ્વર : શૌનક પંડ્યા
સ્વરાંકન : શૌનક પંડ્યા

પ્રીતનો   વરસાદ   તારો   આપજે,
કાયમી    સંગાથ   તારો   આપજે

બારમાસી   જેમ  મહેકે છે સતત,
એ જ રીતે  સાથ   તારો  આપજે.

સોયદોરા   જેમ   કાયમ   જીવશું,
સાંધવા સહવાસ  તારો   આપજે.

માત્ર   કાયા   તો  નકામી  છે મારી,
જીવવા   ધબકાર  તારો   આપજે.

રોશનીની  રાહમાં  બેઠો     પ્રશાંત,
આંગણે અજવાસ  તારો આપજે. .

-પ્રશાંત સોમાણી

સ્વર: પંકજ અગ્રાવત
સ્વરાંકન : કંદર્પ સિધ્ધપુરા.

આકાશની   વાતોમાં  વચ્ચે  અવકાશની  વાતો    રહેવા   દે !
ચર્ચાઓ   હવાની  ચાલે   છે,  તું   શ્વાસની   વાતો   રહેવા  દે !

સંતાન   તને   દુઃખ  દે  છે  પણ,  તું  વાત કરે     છે   ધરતીને !
તો  સ્હેજ  ટૂંકાવી  કરને   ભૈ !  ને  ચાસની   વાતો   રહેવા  દે !

અધ્યાત્મ તણો આ મુદ્દો છે, Suspense ફિલમની વાત નથી !
‘મૃત્યુ’  એ  વિષય  પર  બોલ  કશું  ને  લાશની વાતો રહેવા દે

અસ્તિત્વ  ઉપર  છે   ઉઝરડા  ને    કંઠે   ફસાયા    છે   ડૂમા !
તો   એક   વિનંતી   મારી   છે !   વિશ્વાસની   વાતો  રહેવા દે.

છે સ્વપ્ન ને  ઈચ્છા ભારેખમ   ને   બોજ   ઉપરથી   સંબંધનો !
હું  સ્હેજ  ઊભો  થઉં  ત્યાં લગ તું હળવાશની વાતો રહેવા દે !

~ડૉ.મનોજ જોશી ‘મન’
(જામનગર)

સ્વર : શૌનક પંડયા
સ્વરાંકન : શૌનક પંડયા

તું એક ગુલાબી સપનું છે
હું એક મજાની નીંદર છું
ના વીતે રાત જવાનીની
તે માટે હું પણ તત્પર છું
.
ગોતી જો શકે તો લે ગોતી
મોતીના સ્વરૂપે છે જ્યોતિ
ઓ હંસ બનીને ઊડનારા
હું તારું માનસરોવર છું

છું શાંત અને ગંભીર ભલે
શરમાળ છે મારાં નીર ભલે
ઓ પૂનમ ઘૂંઘટ ખોલ જરા
હું એ જ છલકતો સાગર છું

કૈલાસનો સચવાશે વૈભવ
ગંગાનું વધી જશે ગૌરવ
તું આવ ઉમાનું રૂપ ધરી
ને જો કે હું કેવો સુન્દર છું

સંવાદ નથી શોભા એની
છે મૌન પ્રતિષ્ઠા બન્નેની
તું પ્રશ્ન છે મારી પ્રીતિનો
હું તારા રૂપનો ઉત્તર છું

-શેખાદમ આબુવાલા

સ્વરઃ વિનુ વ્યાસ
સ્વરાંકન : વિનુ વ્યાસ

વોટ્સએપને છોડ અને ફેસબુક
મૂક હવે તડકે,
ભીંજવા માંડ ચાલ, ચોમાસુ
હાથમાંથી સરકે

આકાશે વાદળીની પોસ્ટ એક
મોકલી છે,
એને પણ લાઈક્સ એક આપને
ટેક્નોની દુનિયાથી બહાર સ્હેજ નીકળ,
ને લાગણીનો પંથ હવે કાપને.
સ્માઇલીને છોડ અલ્યા,
સાચુકલા
હોઠ અહી મલકે
ચોમાસુ હાથમાંથી સરકે

છબછબને જાણ જરા,ફોરાંને
માણ જરા
લથબથ થવાની મોજ માણને
છત્રીને રેઇનકોટ આધા મે’ લીને
જરા નીતરતાં નીતરતાં ચાલને
વીજળી યે કે ‘ છે કે ડાબી આ
આંખ મારી ફડકે
ચોમાસુ હાથમાંથી સરકે છે!

-દિલીપ રાવલ

સ્વર : પાર્થ ઓઝા
સ્વરાંકન : આલાપ દેસાઇ

સૌજન્ય : જયેશ સુરેશલાલ શાહ,સુરત