ગુજરાતી સાહિત્ય

નયનેશ જાની

ડંખે છે દિલને કેવી એક અક્ષર કહ્યા વિના,
રહી જાય છે જે વાત સમયસર કહ્યા વિના.

ઊર્મિ પૃથક પૃથક છે, કલા છે જુદી જુદી,
સઘળું કહી રહ્યો છું વિધિસર કહ્યા વિના.

લાખો સિતમ ભલે હો, હજારો જુલમ ભલે,
રહેવાય છે ક્યાં આપને દિલબર કહ્યા વિના.

કેવી જગતથી દાદ મેં માગી પ્રકાશની,
હીરાને જે રહે નહિ પથ્થર કહ્યા વિના.

દુનિયાના બંધનોની હકીકત છે આટલી,
હું જઈ રહ્યો છું રૂપને સુંદર કહ્યા વિના.

જોયા કરો છો કેમ તમે મારા મૌનને,
શું મેં કશું કહ્યું છે ખરેખર કહ્યા વિના?

સાંભળ, જરાક ધ્યાન દઈ દેહનો અવાજ,
ધસ્તા નથી કદી અહીં ઘર કહ્યા વિના.

દુનિયામાં એને શોધ ઈતિહાસમાં ન જો,
ફરતા રહે છે કંઈક પયગમ્બર કહ્યા વિના.

તૌબાની શી જરૂર છે મસ્તીમાં ઓ,
છૂટી પડે છે હાથથી સાગર કહ્યા વિના.

– મરીઝ

સ્વર : નયનેશ જાની
સ્વરાંકન :નયનેશ જાની