ગુજરાતી સાહિત્ય

કણકણ થઇને વિખરાયો છું:કોઇ સમેટો !
છાંટે છાંટે ઢોળાયો છું : કોઇ સમેટો !

લગભગ નામે ગામ તણો કાયમ રહેવાસી,
રસ્તે રસ્તે વેરાયો છું : કોઇ સમેટો !

વાટે, ઘાટે, પહાડે પહાડે, ટીંબે ટીંબે,
પાણે પાણે પથરાયો છું : કોઇ સમેટો !

ધરના ફળિયે મેં દોરેલી રંગોળીમાં,
રંગ રંગે વીંખાયો છું : કોઇ સમેટો !

ભાવ ,ભૂખ,ભગતી,ભોજનને ભેળાં કરવા;
દાણ દાણે ફેલાયો છું: કોઈ સમેટો !

-અરવિંદ બારોટ
૧૮ ડિસેમ્બર, ૨૦૧૬

ચાલ્યા કરે છે ટ્રેન માફક આવ જા
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

બે ગામ વચ્ચે જોઉં થોડાં ગામડાં,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

ખાલી મળી છે ઊભવા જેવી જગ્યા,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

વાંચી શકાશે એક ટૂંકી વારતા,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

અહીંયાંય છે ને ત્યાંય છે કેવળ દગા,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

જાણે થયાં છે એકબીજાનાં સગાં,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

ગાગાલગા ગાગાલગાની જાતરા,
ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા-ધોળા-ઢસા.

-ભરત વિંઝુડા

ગાંધીજી તો નથી પરંતુ… | ચંદ્રકાન્ત શેઠ

ગાંધીજી તો નથી, એમનાં ચશ્માં અહીં તો છે ને!
એ ચશ્માંને કહું છું, એમની દૃષ્ટિ અમને આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમનાં ચંપલ અહીં તો છે ને!
એ ચંપલને કહું છું, એમનાં પગલાં ને પથ આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમની લાઠી અહીં તો છે ને!
એ લાઠીને કહું છું, ટેકો અહિંસાને એ આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમનાં ખાદી-વસ્તર છે ને!
એના તારેતા૨ કરુણાનો કસ અમને આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમનો વ્હાલો ચ૨ખો છે ને!
અમને સર્વોદયની દીક્ષા જનોઈવત્ એ આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમની સેવાકુટિ૨ છે ને!
તન-મન રાખી સ્વસ્થ સદા એ સાચી શાંતિ આપે.

ગાંધીજી તો નથી, એમની આત્મકથા’ તો છે ને!
શબ્દે શબ્દે સત્યધર્મનો જીવન૨સ એ આપે.

– ચંદ્રકાન્ત શેઠ

સૌજન્ય: પરબ

દે પ્રભુ આશિષ અમોને આવનારા વર્ષમાં,
ના ખૂટે હિંમત કદીપણ આકરા સંઘર્ષમાં.

દીપ ઝળહળતો રહે શ્રદ્ધા તણો મમ અંતરે,
વિસ્મરણ તારું કદી ના હો, પીડા કે હર્ષમાં.

મોકળા મનથી કરું હું વ્હાલ આખા વિશ્વને,
એટલી ચાહત ભરી દે આ હદયના પર્સમાં.

તેં દીધેલી સંપત્તી શક્તિ અને સદ્દબુદ્ધિનું,
હો સમર્પણ સર્વદા માનવ્યના ઉત્કર્ષમાં.

એટલું કર્તુત્વ દે, મળવા તને આવું પ્રભુ,
બે’ક તાંદુલની કમાણી હો જીવન નિષ્કર્ષમાં.

-કિશોર બારોટ

 
 
મેં  તો  ઉંબર  પર  દીવડો  મેલ્યો
કે  ઘર  મારું  ઝળહળતું
પછી  અંધારો  ઓરડો  ઠેલ્યો
ભીતર મારું ઝળહળતું ….મેં તો

મેં  તો  મેડી  પર  દીવડો  મેલ્યો
કે મન  મારું  ઝળહળતું
પછી ડમરો રેલમછેલ    રેલ્યો
કે  વન  મારું  ઝળહળતું    મેં તો

મેં  તો કૂવા  પર   દીવડો  મેલ્યો
કે  જળ  મારું   ઝળહળતું
પછી  છાયામાં  છાયો  સંકેલ્યો
કે  સકલ  મારું  ઝળહળતું ….મેં  તો

મેં  તો  ખેતર  પર  દીવડો   મેલ્યો
કે  પાદર  મારું  ઝળહળતું
પછી  અવસર  અજવાળાનો  ખેલ્યો
કે અંતર મારું ઝળહળતું …..મેં તો

મેં  તો  ડુંગર  પર  દીવડો   મેલ્યો
કે  ગગન  મારું   ઝળહળતું
પછી  અણદીઠો   અક્ષર ઉકેલ્યો
કે  ભવન  મારું  ઝળહળતું  …..મેં તો
 
– દલપત પઢીયાર
 
સ્વર: જલ્પા જોશી
સ્વરાંકન અને સંગીત: હેમંત જોશી
Flute: શ્રેયસ ત્રિવેદી.